Vandaag was het zover. Na weken van trainen in Arnhem mochten we kijken hoe het met onze conditie gesteld is...
Ik heb de 10 kilometer gelopen en niet de 10 mijlen omdat ik volgend weekend ook al 10 mijlen loop bij de dam tot damloop. Twee keer achter elkaar was me nu nog iets teveel van het goede. En geloof me, dat was een hele goede beslissing. Dit omdat het hier in Arnhem een graad of 25 was met een hele felle zon. Niet echt de beste omstandigheden om een mooie tijd neer te zetten.
Dafne en ik waren op tijd naar de markt vertrokken. daar stond het plein redelijk vol met lopers, supporters en een aantal bussen... Na wat ingelopen te hebben, hebben we nog onze strekoefeningen gedaan, waarna het tijd was om achteraan te sluiten. Toen eindelijk het startschot viel, probeerde ik meteen wat naar voren te sprinten, maar het parcours, smal en met wat bochtjes, is dusdanig aangelegd dat dat erg moeilijk is. Pas op de Nelson Mandela brug was er wat ruimte. Gelukkig had ik wel met wat ellebogenwerk wat mensen kunnen inhalen. Op de brug liep je met de volle zon op je en ik kan je zeggen dat het erg warm werd. Op zich viel het omhoog lopen nog redelijk mee, maar om te zeggen dat je omlaag naar beneden vloog... Nee, dat niet. Aan het begin van de wijk achter de brug stond een waterpost waar ik zo snel mogelijk vandaan ging, want er zijn altijd mensen die ineens stil gaan staan op die punten waardoor je nog wel eens op iemand kunt knallen.
De route ging verder langs de rand van de woonwijk. Om op de juiste aantal kilometers te komen, hebben we nog een straatje in- en uitgelopen waarna we bij de John Frostbrug uitkwamen. Ik ben niet al te gek hard omhoog gelopen, maar omlaag zit een lekker stukje waar je lekker hard kunt gaan. Dan kom je weer bij de markt uit en heb je dus 5 kilometer gelopen. Bij het begin van het tweede rondje had ik een kleine inzinking. Mijn lichaam vertelde me dat een rondje op dezelfde snelheid niet zo slim zou zijn, dus ik ben wat rustiger verder gegaan. Op gevoel de brug over en bij de waterpost heb ik twee bekertjes water gebruikt om mijn hoofd en armen op te frissen. Het kost wat tijd, maar je voelt je er wel beter door... Daarna ging ik weer fris verder. Bij de tweede brug aangekomen werd ik weer ingehaald door wat mensen. De laatste ging maar ietsje harder dan ik en ik klampte me bij hem aan. Tenslotte was de 10 kilometer alweer bijna voorbij... Op het stukje hard omlaag heb ik weer wat mensen in weten te halen met de gedachte dat ze me wel in de laatste 300 meter weer in zouden halen omdat ik niet verwachtte nog wat energie over te hebben voor een eindsprint. Dat viel eigenlijk wel mee, ik kon nog een laatste versnelling eruit persen en wist te finishen in een niet verkeerde tijd van 49 minuten en 47 seconden. Ik ben daar wel tevreden mee, zeker gezien de omstandigheden. (Erg warm weer en vier keer een brug op en af...)