Inmiddels is het een maand geleden dat ik die 42,2 kilometer in China afleg tijdens de Great Wall Run. Geen dertig graden in volle zon meer maar gewoon 18 graden met motregen. Maar wat was het een avontuur zeg! Het balletjes is ooit gaan rollen omdat een trainer van onze loopgroep over deze wedstrijd was begonnen met als doel met de loopgroep er naar toe te gaan. Dat is toen niet doorgegaan maar bij Dafne was het zaadje wel gepland.
Voor Dafne was het makkelijk, die is door de jaren heen marathons blijven lopen. Ik was na mijn tweede marathon met pensioen gegaan, zolang hardlopen was mijn ding niet was ik tot de conclusie gekomen. En terwijl ik Dafne het nog niet had gezegd was ik in mijn hoofd al zover dat ik daar de hele marathon wilde lopen. Waarom zou je de hele wereld om gaan reizen om alleen "maar" een halve marathon te gaan lopen, toch? Maar aangezien het alweer 6 jaar geleden was dat ik die laatste (tweede) marathon had gelopen wilde ik eerst weer ervaren wat een marathon ook alweer voorstelt. Dus liep ik de Berenloop, geen echt succesverhaal. Of toch wel?
In ieder geval vond ik dat ik het aan moest kunnen, die Great Wall Run, dus werd het trainen. En deze keer zonder schema, daar stond mijn hoofd helemaal niet naar. Ja, je moet je intervallen doen, ja je moet hoogtemeters pakken, ja je moet je lange afstanden pakken. Dat kon ik ook wel zonder schema, vond ik. Dus daar liep ik in Park Sonsbeek in de Steile tuin omhoog en omlaag. Op de Veluwe duurlopen doen met ook hoogteverschil. De intervaltraining liet ik wat varen aangezien ik liever de hoogtemeters pakte. En ondanks dat ik eigenlijk meer wilde trainen was het ineens zover, op naar het vliegtuig richting Beijing!
Natuurlijk moest dat niet helemaal goed gaan. We zouden eerst naar München vliegen en daar op een mooie Airbus A380-800 overstappen maar in Amsterdam stond ons vliegtuig al op een uur vertraging en in München hadden we maar anderhalf uur overstaptijd. Bij het informeren hoe dit precies zou gaan werken werden we direct overgeboekt van Lufthansa naar KLM, een directe vlucht! Klein dingetje, het boarden was al begonnen en we moesten het hele vliegveld over voor die andere gate. Gelukkig zijn wij geoefende lopers en zonder problemen waren we nog op tijd om het vliegtuig in te komen. Geen grootste personenvliegtuig van de wereld maar wel een Boeing Dreamliner met dimbare ramen! En we zaten in Economy plus, geen idee wat de verschillen waren maar wij zaten goed.
We zaten op een nachtvlucht maar ik kon niet echt slapen daar in het vliegtuig, dus heb ik lekker twee films (Bladerunner 2049 en Black Panther) en een serie gekeken. Maar aangezien we iets van twee uur eerder in Beijing aankwamen was het voor ons onduidelijk hoe we bij ons hotel konden komen. Gelukkig zagen we op het vliegveld een groep van de organisatie staan waarbij ook een Nederlands stel (uit Elst nota bene) die ook voor de marathon kwamen en die ook nog eens een keer in het zelfde hotel zaten. Ons geluk was dat het kleine busje precies twee plekken vrij had dus we konden mooi meerijden.
Dat was overigens een lange rit, spitstijd in Beijing, maar we zijn uiteindelijk aangekomen. En wat een grap, want ze stonden bij de receptie met iets van 6-7 man, maar het duurde een eeuwigheid dat er een klein groepje was ingecheckt. En wij hadden een e-visum dus daar moest eerst weer een copy van gemaakt worden... Toen we uiteindelijk op onze kamer waren was het ook goed, we waren moe van de vlucht en te weinig slaap en hebben heerlijk twee uurtjes geslapen. Hierna hadden we gelukkig de puf om nog een supermarkt te zoeken voor een voorraadje water. Het water uit de kraan drinken wordt namelijk afgeraden en vlak voor een marathon wil je niet ziek worden.
Het was overigens flink warm en benauwd daar in Beijing. Het stukje wandelen naar de supermarkt en terug was al genoeg om een vochtig shirt te krijgen. Nadat we het water op onze kamer hebben achtergelaten zijn we nog even op zoek gegaan naar een park in onze wijk. Die was niet zo moeilijk te vinden en na het betalen van twee Yuan (ongeveer 27 cent) mochten we naar binnen. Hier hebben we een leuke wandeling gemaakt en gingen we weer naar het hotel terug. Hier hebben we ook gegeten, onze eerste echte Chinese maaltijd! En het was pittig, behalve bij de rijst zat overal rode pepers bij.
Op de tweede dag moesten we erg vroeg op want om 06.30 zou de bus vertrekken om te verhuizen naar een hotel dichterbij de marathonlocatie maar eerst gaan we naar de marathonlocatie zelf voor een informatieve ochtend en een wandeling over de muur, waar we ook over hardlopen. In de hal hebben we ons eerst nog even voorgesteld aan onze begeleidster die we de dag ervoor niet gezien hadden omdat we een andere vlucht hadden. De ontbijtzaal zou om 06.10 open gaan maar er waren zoveel hardlopers in ons hotel aanwezig dat we pas ongeveer half zeven aan het eten begonnen. Uiteindelijk zijn we alsnog vertrokken en wat was Beijing toen nog heerlijk rustig!
De rit naar de locatie vloog voorbij, we zaten met een groepje Nederlanders achterin de bus, beetje praten en ik was ook aan het genieten van het Chinese uitzicht.