Onze zomervakantie in 2019 stond in het teken van hardlopen, we zijn namelijk op trailvakantie in zuid-Frankrijk, in Parc des Ecrins, gegaan. We zijn hier terecht gekomen via altijdsporten.nl waar Dafne een gratis arrangement had gewonnen voor een trailwedstrijd. Op het programma stond dus de trailwedstrijd Grand Trail des Ecrins en daarna een week lang met een groep in hetzelfde gebied te gaan trailen.

De reis verliep voorspoedig met een overnachting in Beaune om niet een volledige lange dag in de auto te moeten zitten. En zo kwamen we aan op onze camping waar bij de receptie een blaadje hing waar we onze tent konden opzetten. Stroom was even lastig want ik had een campingstekker maar er was een normaal geaarde stekker nodig.

Eindelijk was het dan zover, niks 20, 30 of 40 kilometer lopen maar gewoon ruim 63 kilometer! En dat op ons geliefde Ameland, bij de Vuurtorentrail. In de twee jaar hiervoor hebben we al aan de overige afstanden deelgenomen (18 km in het eerste jaar en 12 & 35 kilometer het jaar daarna), dus nu de langste en meteen een ultra! In de week er naar toe waren de voorspellingen niet geweldig, kans op regen en harde wind. De wind vond ik zelf minder erg, als het maar lang droog zou blijven. En achteraf kan ik zeggen dat we maar een paar druppels hebben gehad tijdens onze afstand. Dit terwijl de ochtend er voor het nog aardig regende.

Op onze weg naar de Vuurtorentrail waar we onze langste afstand ooit, de 60 kilometer, gaan lopen moet er natuurlijk getraind worden. Het is best wel makkelijk om dan mee te doen aan een trail zodat er verzorging aanwezig is, er een route uitgezet is en je ook eens ergens anders loopt. Onze blik (of eigenlijk die van Dafne) viel op de Dodemanstrail van Trail Running Events (https://trail-events.com/) waar we kozen voor vier rondes van ongeveer 11 kilometer.

We hadden in een dorpje vlakbij een goedkoop hotel gevonden, de kamer straalde ook goedkoop uit. Maar gelukkig was het ontbijt hartstikke prima voor de prijs. En met een kort autoritje konden we aan de weg parkeren en naar de kroeg wandelen. Ja, dat was de basis want achter de kroeg was het startpunt. Na een privé uitleg van Cor (organisatie), want we waren de enige twee die vier rondes gingen lopen werden we "weggeschoten" en konden we langs het nog witte gras van de nachtvorst rennen.

Dit is een prachtige route. Je start vanaf station Cuijk en loopt via een kleine omweg naar station Nijmegen. Het enige wat jammer is dat een redelijk stuk in het begin en het einde wel verhard is, noodzakelijk kwaam zeg maar. Maar zodra je onverhard loopt is het ook genieten.

Sinds ergens in 2016 ben ik mijn blik gaan richten op het hardlopen in de natuur. Natuurlijk loop ik al jaren in de natuur en sinds we in Arnhem wonen lopen we natuurlijk regelmatig op de Veluwe. Maar zoals gezegd, sinds 2016 ben ik meer kilometers in de natuur gaan maken en ben ik ook in plaats van wegwedstrijden langzaamaan mee gaan doen aan trailwedstrijden.

Als je wat vaker in de regio aan het trainen bent dan wil je ook wel eens weer nieuwe stukjes natuur ontdekken. Er zijn natuurlijk NS wandeltochten die je prima hardlopend kan doen. Ook zijn er specifieke trailversies daarvan gemaakt zoals die van het station Dieren naar Arnhem. Deze volgt een eigen route waarbij je via GPX-bestanden kan navigeren.

Omdat onze plannen voor de komende winter een trailmarathon en een 60 kilometer trail bevatten leek het Dafne verstandig om met enige regelmaat aan een trail deel te nemen. Zo kwamen we voor 4 november uit bij de AlphenseBergenTrail, bij Alphen Noord-Brabant. Nadat we ons startnummer hadden opgehaald was het even wachten totdat onze wave (de laatste voor de 25km lopers) van start mocht. Er was dus nog tijd voor een kop koffie en een toiletbezoek. Dat toiletbezoek was wel gedenkwaardig want voor het eerst stond er een rij bij de mannen en niet bij de vrouwen.