COVID-19. De hele wereld is op dit moment in de ban van dit type Corona-virus. Op dit moment wordt er aangeraden om sociale contacten te vermijden, regelmatig handen te wassen, bij verkoudheidsklachten thuis te blijven etcetera. Het is serieus en het virus zal in de toekomst blijven.

Zelf heb ik de mogelijkheid gekregen om thuis te gaan werken en omdat ik in Brabant werk waar het virus zich het meeste manifesteerde heb ik daar gebruik van gemaakt. Het scheelt vooral reistijd en het gemak om snel op de werkplek te kunnen beginnen.

Het gebeurt niet vaak dat mijn wekker op zondag om 06.15 gaat en vaak heeft het met hardlopen of vakantie te maken. Deze keer ging de wekker zo vroeg vanwege het hardlopen, er stond namelijk de Drielandenpunt trail van sportevents.be in de agenda en die is zoals je aan voelt komen in zuid-Limburg. Een kleine autorit stond er dus eerst aan te komen.

In februari waren we ook al voor deze trail in zuid-Limburg. Sterker nog, we waren er toen al op zaterdag en hadden een overnachting in Epen om daar vanuit snel bij de start in Vaals te kunnen komen maar toen werd de wedstrijd verboden door de gemeente vanwege storm Dennis.

Onze zomervakantie in 2019 stond in het teken van hardlopen, we zijn namelijk op trailvakantie in zuid-Frankrijk, in Parc des Ecrins, gegaan. We zijn hier terecht gekomen via altijdsporten.nl waar Dafne een gratis arrangement had gewonnen voor een trailwedstrijd. Op het programma stond dus de trailwedstrijd Grand Trail des Ecrins en daarna een week lang met een groep in hetzelfde gebied te gaan trailen.

De reis verliep voorspoedig met een overnachting in Beaune om niet een volledige lange dag in de auto te moeten zitten. En zo kwamen we aan op onze camping waar bij de receptie een blaadje hing waar we onze tent konden opzetten. Stroom was even lastig want ik had een campingstekker maar er was een normaal geaarde stekker nodig.

Eindelijk was het dan zover, niks 20, 30 of 40 kilometer lopen maar gewoon ruim 63 kilometer! En dat op ons geliefde Ameland, bij de Vuurtorentrail. In de twee jaar hiervoor hebben we al aan de overige afstanden deelgenomen (18 km in het eerste jaar en 12 & 35 kilometer het jaar daarna), dus nu de langste en meteen een ultra! In de week er naar toe waren de voorspellingen niet geweldig, kans op regen en harde wind. De wind vond ik zelf minder erg, als het maar lang droog zou blijven. En achteraf kan ik zeggen dat we maar een paar druppels hebben gehad tijdens onze afstand. Dit terwijl de ochtend er voor het nog aardig regende.

Op onze weg naar de Vuurtorentrail waar we onze langste afstand ooit, de 60 kilometer, gaan lopen moet er natuurlijk getraind worden. Het is best wel makkelijk om dan mee te doen aan een trail zodat er verzorging aanwezig is, er een route uitgezet is en je ook eens ergens anders loopt. Onze blik (of eigenlijk die van Dafne) viel op de Dodemanstrail van Trail Running Events (https://trail-events.com/) waar we kozen voor vier rondes van ongeveer 11 kilometer.

We hadden in een dorpje vlakbij een goedkoop hotel gevonden, de kamer straalde ook goedkoop uit. Maar gelukkig was het ontbijt hartstikke prima voor de prijs. En met een kort autoritje konden we aan de weg parkeren en naar de kroeg wandelen. Ja, dat was de basis want achter de kroeg was het startpunt. Na een privé uitleg van Cor (organisatie), want we waren de enige twee die vier rondes gingen lopen werden we "weggeschoten" en konden we langs het nog witte gras van de nachtvorst rennen.

Dit is een prachtige route. Je start vanaf station Cuijk en loopt via een kleine omweg naar station Nijmegen. Het enige wat jammer is dat een redelijk stuk in het begin en het einde wel verhard is, noodzakelijk kwaam zeg maar. Maar zodra je onverhard loopt is het ook genieten.