Zondagochtend, je weet dat het gaat regenen maar precies wanneer... Je werpt een blik naar buiten, ziet dat het al bewolkt en nat is en dat er een stevige wind waait. Je besluit dan toch maar alvast te gaan ontbijten, met nog weinig zin in de training. Dan is het zover, tijd om je hardloopspullen aan te gaan doen, wat drinken regelen en naar buiten toe, de wind in.
Na een paar kilometer gaat het al beter voelen, je lichaam wordt warm en je gaat wat makkelijker lopen. Terwijl je aan het lopen bent zet je de route van de dag uit, je hebt natuurlijk weinig zin om ver van huis te zijn voor het geval het gaat regenen. Toch kom je dan met het plan om bij Schuytgraaf even buitenom te gaan lopen maar als je bij station Arnhem zuid komt voel je de wind die daar staat en duik je toch maar de wijk in, veilig.
De donkere wolken met meer kans op regen worden dan zichtbaar en je gaat weer meer richting je eigen wijkje toe maar dan is het zover, regen. Het komt even snel en veel omlaag maar gelukkig staat er een bushokje op een honder meter afstand dus is het tijd voor een tussensprintje. Wanneer het met een paar minuten weer wat minder hard regent ga je weer op pad, met de bedoeling echt richting huis te gaan. Met korte broek en korte mouwen loopt het met die wind en regen natuurlijk niet zo heel lekker. De buff die eerst als zweetband diende wordt over je haar heen getrokken en je versnelt op het fietspad.
Iets verderop zie je een gezin wandelen, hoofden begraven in hun capuchons en je groet ze hartelijk, waarom zou je niet aardig zijn? Via de kortste omweg kom je dan uiteindelijk vlakbij je huis uit en je wandeld nog even uit. Ja, die laatste twee kilometer gingen wat sneller, je voelt je lekker zo in de regen naar huis lopend. Het waren geen 20 kilometers maar het was goed zo.