16 december 2010, een redelijk normale werkdag is achter de rug en het tijdstip om naar huis te kunnen gaan is weer aangebroken. De rit over de A50 gaat zonder problemen, lekker rustig rijden want het sneeuwt een beetje. Maar dan kom ik bij Arnhem aan...

Bij de afrit Arnhem-centrum staat al een rij wachtende auto's om de apeldoornseweg op te mogen rijden. Normaal op dat tijdstip kan je gewoon tot vlak voor het centrum doorrijden dus is het vermoeden al dat het een latertje gaat worden. En twintig minuten verder was het duidelijk waarom het allemaal zo lang duren moest. Er was namelijk wat aanvriezing van de sneeuw op het asfalt waardoor de kans aanwezig is dat het nogal glad zou worden. Gelukkig heb ik zelf van gladheid niks gemerkt doordat het tempo dusdanig laag lag dat het gewoon niet mogelijk was om te glijden.

Ruim twintig minuten verder, ik had de afslag richting Burgers Zoo genomen om eventuele drukte bij park Sonsbeek te vermijden en ben via de Zypendaalse weg aan de andere kant van het park aan het afdalen. Hier ligt ook aangevroren sneeuw op de weg maar het is in ieder geval rustig. Dat dacht ik tenminste want na de laatste bocht kreeg ik uitzicht op de rij wachtende auto's voor het stoplicht een kilometer verderop. Terwijl ik alweer stilstond kreeg ik een telefoontje van een trainer van mijn loopgroep. Hij stapte net uit het station en wilde de training van vanavond afblazen vanwege de slechte omstandigheden. Goed, lang leven de oortjes en ik heb de dit bericht via de mail laten rondsturen naar de loopgenoten.

Inmiddels zijn er weer twintig minuten voorbij, ik ben sinds de afrit al 10 kilometer verder gekomen in een uur tijd en we rijden weer op normale snelheid! Hoe ik in het centrum kwam hoe beter de weg werd en in Arnhem-zuid was er van overlast op de weg ook al geen spraken. Uiteindelijk heb ik 68 minuten over gedaan om 12 kilometer de overbruggen. Dat is ongeveer 40 minuten langer dan een normale terugrit en 53 minuten langer dan wanneer ik buiten de spits rij. Gezellig hè, die sneeuw? ;)