Blij waren we met dit recept. Ineens hadden we in de gaten dat je canneloni ook makkelijk met verse lasagnevellen kan maken!

Ingrediënten (4 personen)
500 gram prei
1 pak lasagnebladen (AH, 6 bladen)
1 eetlepel zonnebloemolie
12 plakjes schouderham
1 pot bechamelsaus (400 g)
150 ml melk
100 g geraspte belegen kaas

Bereiding
Verwarm de oven voor op 180°C.
Verwijder de harde onderkant en de donkere buitenste groene bladen van de prei. Snij de prei in dunne ringen en was deze.
Halveer de lasagnebladen in de breedte en leg op elk velletje een plakje ham en een evenredig deel van de prei. Bestrooi de prei met wat peper en zout naar smaak en rol het lasagneblad strak op en leg de cannelloni in een ingevette ovenschaal.
Meng de bechamelsaus met de melk en schenk dit over de cannelloni, bestrooi dit dan met de geraspte kaas.

Bak de cannelloni 30 minuten in de oven totdat de kaas goudbruin is. Een tomatensalade past goed bij dit recept.

Afgelopen donderdag zijn we samen naar het optreden van Emiliana Torrini in Tivoli Utrecht geweest. Eerder op de dag had ik al naar de muziekstijl van het voorprogramma (Lay Low) geluisterd en besloten dat het verstandig was om daar niet bij aanwezig te zijn. Nadat ik Dafne overgehaald had zijn we met de trein richting Utrecht gegaan en in plaats van rechtstreeks naar Tivolo te gaan zijn we even een (wit)biertje gaan pakken op een terras en nadat we die rustig opgedronken hadden en genoeg bijna botsingen tussen fietsers en voetgangers hadden gezien zijn we rustig naar Tivoli gewandeld waar we nog net anderhalf nummer van Law Low hebben gezien.

Ik kan zeggen dat we inderdaad er goed aan hebben gedaan om die te skippen. na even wachten begon Emiliana Torrini lekker op tijd en de sfeer zat er meteen goed in. Emiliana is een wat aparte dame op het podium die bij elk nieuw nummer een kort verhaaltje verteld over bijvoorbeeld het ontstaan van het nummer. Af en toe kwamen er verhaaltjes voorbij waar toch wel wat humor in zat en soms was het gewoon geinig om te horen hoe ze tot een nummer gekomen is.

De muziek zelf was goed verzorgd voor mijn niet professionele oren dan, de zang was ook goed. Ik heb van het optreden genoten op een enkel rustig akoestisch nummer na waar het publiek zo hard aan het praten was dat het gewoon het nummer dat Emiliana verstoorde. Dat was eigenlijk ook het enige minpunt aan het concert, dus je kan rustig naar een optreden van Emiliana Torrini als je de singles leuk vindt.

Verslag van Dafne

Om maar met het einde te beginnen. Ja, ik heb het gehaald!! Met trots heb ik aan het einde van de vrijdagmiddag in de stromende regen mijn medaille opgehaald. Het is me 100% meegevallen. Ik ben blaar- en redelijk pijnloos uit de strijd gekomen. Natuurlijk heb ik wel ergens pijn, maar dat is ook niet zo gek na zo'n inspanning. De afgelopen dagen heb ik een heleboel beelden teruggezien van de Vierdaagse en ik realiseer me steeds meer hoe leuk het wel niet was en dat het eigenlijk toch een hele prestatie is geweest. Ook krijg ik meteen de vraag of ik volgend jaar weer ga. Mijn eerste ingeving is ja, maar daar moet ik nog wel een maar aan toevoegen. Het trainen is leuk, maar hoe dichter je bij de vierdaagse komt hoe langer de trainingstochten en met een meer dan fulltime baan is het flink doorbijten. Maar ik heb het gered en ben echt blij dat ik zoveel kilometers heb gemaakt. Als ik me nog eens verveel dan ga ik eens proberen na te gaan hoeveel kilometers ik nu daadwerkelijk heb gemaakt. Een voorzichtige schatting is tussen de 500 en 600.

Een andere reden waarom ik een beetje terughoudend ben is omdat ik dit jaar weliswaar pijn- en blaarloos ben, maar dit is geen garantie voor volgend jaar. Maar oke, vooralsnog hoef ik me nog niet aan te melden en zie ik volgend jaar wel verder. Zodra mijn voet pijnvrij is ga ik me weer storten op het hardlopen. Ik heb nieuwe schoenen en heb goede hoop dat mijn klachten niet terugkomen. Als ik 160 km zonder rugklachten kan lopen, dan moet het met hardlopen ook lukken. Natuurlijk moet ik mezelf niet overhaasten en heel langzaam beginnen.

Verslag van Dafne

En weer een dag achter de rug. Vandaag stond in het teken van regen. Hoewel we slechts 1 bui hebben gehad, duurde deze wel maar liefst drie uur! Om gek van te worden. Als het net gaat regenen doe je er alles aan om zo droog mogelijk te blijven. Met mijn poncho om was het redelijk goed te doen, maar ik kon niet voorkomen dat mijn broek, sokken en schoenen nat werden. Eenmaal de bui geaccepteerd te hebben bijt je er wel doorheen. Nog even terug naar het begin van de dag.

Vandaag gestart om 5.30 uur voor de Dag van Groesbeek. Ik was echt behoorlijk zenuwachtig. Van de eerste twee dagen wist ik hoe ik me zou voelen omdat ik al twee dagen had getraind achter elkaar, maar de derde dag werd spannend. Vandaag stonden de beruchte zeven heuvels op het programma. Aangezien ik al een aantal keer de Zevenheuvelenloop (hardlopen) heb gedaan kende ik het parcours en zag ik daar niet zo tegenop. Als ik het hardlopend kan, dan kan ik het helemaal wandelend. Maar oké, dit stuk kwam pas na de 30 kilometer dus ik had nog wat af te leggen. De eerste kilometers waren een ramp. Ik heb al vanaf het begin last van mijn rechtervoet en dan met name de zijkant (aan de buitenkant). Vandaag speelde dat enorm op en moest ik de pijn echt verbijten. Ik zag het hele doemscenario al voor me, maar gelukkig ging het na een korte rust wonderbaarlijk goed en had ik eigenlijk geen last meer. In mijn sms aan Hans liet ik al weten wie dan ook op mijn blote knieën hiervoor te bedanken en dat heb ik net toch maar even gedaan ;-).

[07:20] SMS: Slecht! Zo'n pijn in mijn voet. #censuur#
[08:28] SMS: Over! Ik dank wie dan ook op mijn blote knieën hiervoor! Na een kort buitje bij de start is het nog steeds droog.
[13:30] SMS: Net 3 uur in de regen gelopen. Nog een uur op natte voeten. Geen pijn meer.